vrijdag 27 oktober

Kenta heeft me naar de trein gebracht en daar afscheid genomen. We hebben afgesproken om in 2019 weer naar Japan te komen en Kenta heeft beloofd om iets vaker bericht te sturen via Skype. Op het Station van Minami-Chitose had ik alweer terug willen gaan met de eerste trein die langs kwam. Was eigenlijk wel blij dat ik wat extra de tijd had genomen voor de overstap want ik moest met de trappen 2 verdiepingen naar beneden ( niet mijn sterkste kant) want er was geen lift of roltrap. In de Hakuto 8 trein heb ik een mooie plaats aan het raam. Zit halverwege de coupe en het is prachtig weer.
Bij de eerste halte valt het me op dat de informatie niet alleen in het Japans ( logisch) en het Engels wordt gegeven maar ook in het Chinees.
We rijden weer dicht langs de Zee en de conducteur ( met uniform, pet en witte handschoentjes komt de plaatsbewijzen nakijken. Ik heb vorige keren van Kenta geleerd dat je je kaartje in de houder van je stoel zet, De conducteur kijkt en loopt verder. Bij de deur draait hij zich om, buigt en gaat verder in de andere coupe.

Op de hoogte van Toyako krijg ik honger, we zijn al een tijdje onderweg. Harumi heeft voor mij Onegeri (rijstballen met vulling) gemaakt en dat is best lekker.
Langs de zee zie je allemaal rommel liggen wat een restant is van de Taifoen van een paar dagen geleden. En er komt een nieuwe aan.

Op Shin-hakodate stappen we over op de Echte Shinkansen naar Tokyo. Het gaat allemaal heel stijf en precies. Met heel veel gewapende Politie die in de tunnel door de trein blijft lopen. Er komt een hele mooie Turkoois,roze witte trein aanrijden met een echte Shinkansen neus. Op naar de tunnel !!!
Mijn oren suizen ,waardoor weet ik niet, maar in de Maastunnel heb ik dat ook. Na de tunnel gaat de trein op volle snelheid verder, ongeveer 280 kilometer per uur. En in de schemer rijden we Sendai voorbij. In het pikkedonker rijden we uren later Tokyo binnen.

Mijn richtings gevoel is weer totaal verdwenen. Ik mis niet alleen de aansluitende trein ( uur wachten) maar in de trein mis ik ook de goede halte. Ik kom dat 3 haltes later achter, dus weer terug. Op het station van Kamakura een taxi genomen naar het Hostel. Had het in het donker niet kunnen vinden.

Het is een prachtig nieuw gebouw, en ik krijg een bed op een slaapkamer met 4 bedden. Fijn een beneden bed, zou niet meer in een stapelbed kunnen slapen.
Fijn even in de onzen om te ontspannen en dan slapen