Takkie

Dinsdag, 21 oktober 2014
Vanmorgen, omdat het een beetje miezert met een luchtvochtigheid van 96 % besloten om eerst de brug te gaan bekijken en dan door te gaan naar het Toyota textiel museum. Het liep natuurlijk anders, ik heb iets met Japanse kaarten lezen. Ben weer de verkeerde kant op gegaan. Toen ik na bijna een uur nog geen rivier of kanaal was tegengekomen toch maar even de weg gevraagd. Was dus weer links af gegaan waar ik rechts af had gemoeten. Terug naar het eindpunt maar eerst even een groot tempelcomplex bekeken. Binnen was een dame die aan een monnik iets gaf en vroeg. De monnik liet haar even wachten en even laten kwam een hele stoet monniken van achter het Boeddhabeeld de tempel in. Het werd een soort gebedsdienst. Indrukwekkend om te zien. Vorige keer ook zoiets gezien in Tokyo bij de schrijn van de 47 ronin. Af afloop kreeg ze een papier mee. Ga Kenta vragen wat de hele gebeurtenis betekend. Ik denk dat een gedeelte van de as wordt bijgezet in het tempelcomplex. Zoiets gaat in december gebeuren met de as van Megumi's vader, 7 jaar na zijn dood.
Heb de brug gevonden maar hij viel me een beetje tegen. Het is meer de symboliek die hem bekend maakt. Maar het is nu te laat om nog naar het museum te gaan. Ga maar eerst wat eten bij een tentje dat Sugakiya heet. Rijst met curry en een salade voor 490 Yen. In de winkel ernaast een badspons gekocht voor mijn verzameling schapen. Zo nu heb ik er twee en dat zullen er meer worden want volgend jaar is het jaar van het schaap. Jammer Pass, maar het is hier toch echt een schaap en geen geit.
Vanavond een eet afspraak met Takeshi en Keiko. We zijn hier om de hoek wezen eten bij een klein restaurantje. Yakisoba, Okonomiyaki en nog een ander soort gerecht wat Takeshi een natte okonomiyaki noemde. Filmpjes van de boerderij vonden ze erg leuk en Takeshi kende bijna iedereen nog. Vooral Patricia en Joost waren geloof ik toch zijn favorieten. Marleen kende hij nog van de wilde feesten ( hij bedoelde waarschijnlijk de schuurfeesten) Ik heb ze allebei de kaas gegeven en de theedoek. Nederlandse kaas is heel erg duur en wordt in de winkel verkocht in stukjes van 25 gram voor 350 Yen, ongeveer 3,00 Euro voor een borrelblokje.
Nog even naar mijn kamer geweest en daar met het Geertje gebeld. Takeshi heeft met Ada en Willeke gesproken. Takeshi spreek toch nog redelijk Nederlands, Keiko veel minder. Takeshi werk op een bedrijf die export kaas levert aan winkels. Keiko maak soft IJs in Nishio op een boerderij daar. Takeshi zijn zuster Rie, die was net getrouwd toen hij in Nederland was, krijgt een baby en HIJ is zo trots op het feit dat hij oom wordt alsof het zijn eigen kind is. Heb hem een paar schoentjes gegeven voor zijn neefje of nichtje. Hij vertelde dat hij een heel mooi meisje heeft als vriendin. Hij heeft belooft kontact te houden.